اثربخشی آموزش خانواده بر افزایش رضایت زناشویی زنان باردار

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین اثربخشی آموزش خانواده و افزایش رضایت زناشویی زنان باردار است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی مادران شهر اصفهان که در اردیبهشت 1390 در ماه چهارم بارداری­ شان بودند، تشکیل دادند. برای نمونه­ گیری از روش نمونه­ گیری خوشه ­ای چند مرحله ­ای استفاده که در نهایت 93 نفر (43 نفر گروه آزمایش و 50 نفر گروه کنترل) در این پژوهش شرکت نمودند. سپس برنامه مداخله ­ای طی چهار ماه، و هفته ­ای دو جلسه در گروه آزمایش برگزار شد. برنامه مداخله ­ای شامل مهارت های حل مساله، کنترل اضطراب، کنترل خشم، راهبردهای مقابله با افسردگی، آموزش تنظیم عواطف، آموزش تعامل احساسی، آموزش آرمیدگی، مهارت های مقابله با استرس، آموزش حل تعارض، آموزش سبک ­های ارتباطی و آموزش مهارت­ های توجه نشان دادن و گوش کردن بود. پس از طی فرایند مداخله، پس آزمون از تمامی شرکت­ کنندگان به عمل آمد. شرکت­ کنندگان در پژوهش حاضر مقیاس رضامندی زوجیت افروز (1389) را تکمیل نمودند. همچنین برای گردآوری داده­ ها از بررسی پرونده پزشکی افراد نیز استفاده شد. داده­ های به ­دست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس، مورد تجزیه و تحلیل گرفت و یافته­ ها نشان داد آموزش خانواده می ­تواند باعث افزایش رضایت زناشویی مادران در دوران بارداری شود.